Bo & Bibi en het vliegend hert

Bo staat te wachten voor de Bosclub. Wat duurt dat toch lang, straks wordt het al donker. Bibi wil pas aan het eind van de middag vertrekken, want alleen dan zou je het vliegend hert kunnen zien. Overdag houdt deze zich schuil tussen de bomen heeft Bibi hem verteld. In de late middag, enige uren voor de schemering dan worden ze pas actief. Bo kijkt om het hoekje van de deur en ziet Bibi druk bezig met het inpakken van een rugtas: een verrekijker, een fles, een potje, een vergrootglas en nog veel meer dingen. ‘Wat ben je aan het doen, het duurt zo lang?’ Bibi zucht. ‘Dat zie je toch, spullen aan het inpakken’. ‘Maar, waarom?’ Bibi kijkt heel serieus ‘Je moet nooit onvoorbereid het bos in gaan, dus neem ik spullen mee die we goed kunnen gebruiken onderweg.’ Bibi geeft de rugtas aan Bo. Bibi haalt een klokje uit de rugtas en wijst in de richting van het bos ‘We moeten die kant op’. Bo kijkt heel verbaasd. ‘Kun je dat op dat klokje zien?’ Bibi lacht ‘Dit is geen klok, maar een kompas. Het is een heel bijzonder kompas, want het laat de weg zien naar dat wat je het liefste wil.’ ‘Wauw’ zegt Bo, dat is wel heel bijzonder. ‘Ja’ zegt Bibi, het kompas gaat ons helpen het vliegend hert te vinden. Bo luistert aandachtig, maar hoopt diep van binnen dat het kompas ze ook naar iets lekkers brengt, besjes of fruit, dat is zijn lievelingseten. Het kompas zal toch ook wel weten wat hij wil.

Samen lopen Bo & Bibi richting het bos. Ze gaan door een hekje. ‘Wel jammer dat er een hek zit tussen het bos en de camping’ zucht Bibi. ‘Nu kunnen we niet overal het bos in’. Bo kijkt heel streng ‘Dat is juist heel goed. Zo hebben de dieren hun eigen huis en is het voor de mensen duidelijk waar het huis van de dieren begint. Zo kunnen we rekening houden met de dieren. We zijn nu in de wereld van de dieren’. Bo & Bibi volgen het pad, zodat ze de dieren in het bos zo min mogelijk tot last zijn. Ze zijn stil en genieten van de geur van verse aarde, de bladeren en de geluiden van de vele vogels. Bibi heeft inmiddels de verrekijker uit de rugtas gehaald en tuurt aandachtig in het rond. ‘Kijk’ fluistert Bibi en geeft de verrekijker aan Bo. ‘Daar zit een boomklever, dat is een heel behendig vogeltje dat moeiteloos langs boomstammen omhoog en naar beneden loopt.’ Bo ziet door de verrekijker een heel klein vogeltje tegen de stam van een boom aangeplakt zitten. Het is een heel mooi vogeltje met blauwe veren en een gele buik. En weg vliegt de boomklever. Bo begint te lachen ‘Nou we hebben nog geen vliegend hert gezien, maar al wel een vliegende vogel.’ Bibi moet ook lachen ‘Er is zoveel moois te zien in het bos, wacht maar tot je het vliegend hert ziet’. Ze lopen verder over een slingerend bospad, omgeven door hele hoge dennenbomen. Zo hoog, dat je bijna het eind niet kan zien. Je moet je hoofd helemaal achterin je nek leggen en goed turen.

Opeens lijkt het einde van het pad in zicht te komen, het wordt heel licht in de verte. ‘Wat is dat?’ zegt Bo. ‘Het lijkt wel een woestijn, ik zie alleen maar wit zand!’ ‘Wow’ is het enige wat Bo & Bibi uit weten te brengen als ze aan het einde van het pad zijn. Wit zand zover als ze kunnen kijken, heel veel heuvels en rondom allemaal dennenbomen. De wind waait door hun haren en ze voelen het zand op hun gezicht. In het midden van al dit zand staat 1 boom helemaal alleen. ‘Ik weet waar we zijn’ zegt Bibi! ‘Dit is de Gobiwoestijn. Deze zandverstuiving wordt ook wel ’t Zand genoemd en hier stuift het zand ook nog echt, zoals je voelt. Dit gebied is van de familie Enschede, zegt Bibi heel beslist. ‘Ken je die?’ vraagt Bo. Bibi moet lachen ‘Iedereen weet wie dat zijn. Zij bezitten al honderden jaren een drukkerij waar de Nederlandse bankbiljetten worden gedrukt. ‘Wow’ zegt Bo en zij hebben ook deze hele mooie plek. Mogen we hier dan wel komen?’ ‘Ja hoor’, zegt Bibi. Dit is een vrij toegankelijk wandelgebied. Het is onderdeel van het landgoed Vierhoutense heide. Hmm denkt Bo dan moet hier ook heide te vinden zijn en waar heide is, zijn misschien wel lekkere besjes. Zou het kompas dan toch naar hem geluisterd hebben?. ‘Kijk eens op het kompas’ zegt Bo. ‘Waar moeten we heen?’ Bibi wijst in de richting van de boom die midden op de zandverstuiving staat.